" مسته‌راحه‌که‌ی میرزا "
۱۳۸۹/۰۶/۰۴  میرزا |

"ئابرا"
شێتێک بوو چه‏ند ساڵ پێش ئه‏م رووداوە نیوە شه‏وێکی زستان له سه‏رما رەق هه‏ڵات!

ته‏واوی خه‏ڵکی بۆکان و ئه‏وانه‏ی له تیمارستانی بۆکان بوون ، به ساغ و نه‏خۆشه‏وە ئابرایان ئه‏ناسی !
ماوەیه‏کی زۆر نه‏بوو هێنابوویانه‏ ئه‏وێ ! ئه‏خر له کووچه و کۆڵانه‏کانی بۆکان وێڵ بوو ، زۆر جار مناڵه‏ورکه‏ی گه‏ڕەگێکی تێدەهاڵا و وەبه‏ر به‏ردە فڕکه‏یان ئەدا ! کاتێک هێنایانه تیمارستان هیچ که هه‏موو سه‏ر و گوێلاکی بریندار ببو ، برینێکی زۆر گه‏ورەش به قه‏درایی چوار قامک له سه‏ر پشتی بوو که قرماغه‏ی به‏ستبوو ! که‏س نه‏یدەزانی خه‏ڵکی کوێیه یا خۆ له کوێوە هاتووه ، به‏ڵام وه‏ک له نێوەکه‏ی ڕا دیار بو ، وێده‏چوو خەڵکی ناوچه‏ی ئه‏ردەڵان بێ ! لای سنه و دێگۆلان و ئه‏و دەوروبه‏رە !
ئابرا پیاوێکی کورته‏باڵای خڕیله بوو ،نێوچاوانی پان و سه‏ری پەڵه پەڵه و ئاسه‏واری برین به سه‏ر سه‏رییه‏وە دیار بوو ! سه‏ری گه‏ورەتر له سه‏ری مرۆڤێکی ئاسایی بوو ! دەسته‏کانیشی درێژتر ! کاتێک له سه‏ر پێ رادەوەستا دە‏ستی تا سه‏رچۆکی دەگه‏ییشت ! به‏ڵام لاقه‏کانی به شێوەیەکی سه‏رسورهێنه‏ر کورت بوون ! به چله‏ی هاوین و چله‏ی زستان کاپشێنێکی چڵکنی بۆری له به‏ردابوو له گه‏ڵ پاتۆڵێکی رەشی کۆنە و جووتێک که‏وشی جیر که خودا ئه‏زانێ چه‏ند وەخت بو نه‏شۆرابوون!  دەنگۆی ئه‏وە هه‏بوو ئابرا شه‏وانه له قه‏برستان ئه‏خه‏وێ و له‏گه‏ڵ مردووەکان قسه دەکا و زۆربەکای کاته‏کانیش دوو سێ جندۆکەی له گەڵه !
هه‏مووی ئه‏مانه سه‏رجه‏م دیمه‏نی قه‏ڵافه‏تی پیاوێکی سه‏یر و سه‏مه‏رەی پێک دێنا و هه‏ر ئه‏وەش ببوە هۆی ئه‏وەی ئابرا به لای خه‏ڵکه‏وە که‏سێکی سه‏رنج‏راکێش و گه‏لێ جار سامناک بێ!
سه‏رەڕای ئه وەی خەڵک زۆر گاڵته‏یان پێدەکرد و مناڵانیش لێی دەترسان ،ئابرا که‏سێکی بێدەنگ و هێمن بوو، یانی  تا کارت پێی نه‏با کاری پێت نه‏بوو !
به دەگمه‏ن قسه‏ی دەکرد، ئه‏گه‏ر قسه‏شی دەکرد ئه‏بوو خۆت له کۆتاییدا پێوەندییەک له ناو قسه‏کانیدا ساز که‏یت تا شتێکت دەسگیر بێ !
له قسه‏کانی را دەردەکه‏وت به مناڵی گوایە چه‏ندساڵێکیش چووە بۆ مه‏درەسه و له‏وێش به هه‏مان شێوە گاڵته‏یان پێکردووە و لێیان داوە !
ئه‏م ماوەیه‏ش که له مه‏درەسه دەرسی خوێندووە ته‏نیا فێری نووسینی یه‏ک وشه بووە و هیچی تر : بابا !
بابا ته‏نیا وشه‏یه‏ک بوو ئابرا ئه‏یزانی بینووسێ ، له راستیدا بۆ نووسینی هه‏موو وشه‏یه‏ک که‏ڵکی لێ‏وەردەگرت!
ئه‏م ماوەیه که هێنابوویانه تیمارستان ، که‏یفی زۆر به‏و جل و به‏رگه زەردانه هاتبوو که بۆ نه‏خۆشه‏کان دابین کراوە! دیارە له تیمارستانیش خه‏به‏رێک له به‏ردە فڕکه و هه‏ڵات هه‏ڵات و شه‏ونخوونی و ... نه‏بوو !که‏واتە شتێکی ئاسایی بوو که‏یف ساز بێ !
هیشتا چه‌‏ند رۆژێک له هاتنی تیپه‏ڕ نه ببو ، ئابرا هه‏موو ئیوارەیه‏ک ئه چووە بن دیواری تیمارستان و له پاشان کوتێ کاغه‏زی گڵۆڵه کراوی حه‏وا ئه‏دا ئه‏و به‏ری دیوارەکه ! به دووپات بوونه‏وەی ئه‏م رەفتارەی، له رۆژانی دواتردا، له لای من و زۆربه‏ی کارمه‏ندانی تیمارستان پرسیار ساز بوو ئاخۆ ئابرا خه‏ریکی چ کارێکە ؟!
ئیوارەی ئه‏و رۆژە که وەک هه موو رۆژانی پێشوو دەچووە بن دیوارەکه ، منیش چووم و هه‏رچۆنێک بوو سه‏ری قسه‏م له‏گه‏ڵ کردەوە و له ژێر زمانیم کێشا دەرێ !
وتی نامه دەنووسم ! 
- نامه؟ بۆ کێ ؟
- بۆ خودا !
- چی پێ دەڵێی؟
- دەڵێم حه‏فته‏یه‏ک جێگاکانمان بگۆڕینه‏وە !

که سه‏یری کاغه‏زەکه‏شت دەکرد یه‏ک لاپه‏ڕەی پڕ دەکردەوە له وشه‏ی بابا و فڕکی ئه‏دا ئه وبه‏ری دیواری تیمارستان و به‏خه‏یاڵی خۆی نامه‏ی نووسیوە !
زۆری پێنه‏چوو هه‏واڵی نامه نووسینی ئابرا بۆ خودا له هه‏مووی تیمارستان ده‏نگی داوە و  بووە بنێشته‏خۆشه‏ی سه‏ر زاری ساغ و نه‏خۆش ! ئه‏وجار هه‏رکه‏س ئابرای ئه‏دیت ئه‏یکوت : ئابرا ، چ خه‏به‏ر ؟ خودا وەڵامی نه‏داوەته‏وە؟  ئینجا قاقا پێدەکه‏نی !
ئابراش هێمن و له‏سەرەخۆ به ئه‏و په‏ڕی دڵنیاییه‏وە ئه‏یوت : دەیداته‏وە...!

ماوەیه‏ک تێپه‏ڕی ، وێدەچوو ئابراش له خودا دڵسه‏رد بۆته‏وە ، چون ئیتر له نامه ‏ناردن خه‏به‏رێک نه‏بوو !!

به‏یانییه‏ک زوو، هه‏موو تیمارستانی بۆکان به دەنگی قیژه‏ی په‏رستارێک وەخه‏به‏ر دێن !
ئابرا له سه‏ر ته‏خته‏که‏ی به‏ر ببۆوە و هه‏موو له‏شی شه‏ڵاڵی خوێن بوو !خوێن له ژێر دەرگای وەتاغه‏که‏وە هاتبووە دەرێ و هه‏موو ڕاڕەوی تیمارستانی داپۆشیبوو!برینه‏که‏ی پشتی ئابرا ، لێوی کردبۆوە و چۆڕ چۆڕ خوێنی له به‏ر دە‏ڕۆییشت،قرماغه‏ی برینیش که به قه‏درایی چوار قامک دەبوو له دەستی ئابرا دابوو ...

ئێوارەی رۆژێک به‏ر له‏م رووداوە ، هه‏ندێ که‏س ئابرایان دیبوو به هه‏ر دوو دەست سه‏ری خۆی دەڕنی و هاواری دەکرد : ئابراااا... ئابراااا به‏سسه ، چیتر ناتوانم...!